planowanie Smart City w Paryżu

Wyspy hydroponiczne wykonane z recyklingu tworzyw sztucznych, które rekultywują miejskie drogi wodne. Pneumatyczny system śmieci zintegrowany z siecią kanalizacyjną. Podwodne turbiny hydroelektryczne, które wykorzystują prąd rzeki do zasilania transportu masowego. Adaptacyjne sieci drogowe, które zmieniają Rozmiar, sposób użytkowania i kierunek w oparciu o wzorce ruchu.

to tylko niektóre z projektów smart city opracowanych przez studentów Harvardu w Paryżu w tym roku. Partnerstwo pomiędzy Harvard Summer School i paryskim Centrum Badań Interdyscyplinarnych, ten program oparty na projektach wykorzystywał innowacyjne, interdyscyplinarne podejście do angażowania studentów na studiach licencjackich w kwestiach miejskich, łącząc koncepcje naukowe ze szczegółowymi i możliwymi do zastosowania propozycjami planowania miasta. Poprzez wykłady tag-team, które połączyły koncepcje miejskie i biologiczne, uczniowie dowiedzieli się, jak dobór naturalny napędza ewolucję zarówno w skali indywidualnej, jak i społecznej, jednocześnie badając podobieństwa z adaptacyjnym, odpornym i partycypacyjnym potencjałem inteligentnego miasta. Zespoły składające się z amerykańskich i paryskich studentów zbudowały następnie na tym fundamencie, aby opracować propozycje poprawy jakości życia w Paryżu, dotyczące zagadnień od transportu po edukację i obejmujące fazy projektu, od koncepcji i pomysłu po wdrożenie i ocenę (pełny zakres propozycji studentów znajduje się na stronie programu tutaj).

Szkoła Letnia korzystała ze wsparcia Urzędu Miasta przez cały czas, a konsultacje z urzędnikami miasta i członkami społeczności były integralną częścią pracy uczniów. „Celem obecnej administracji jest rozwój naszej polityki miejskiej z udziałem większej liczby podmiotów, zarówno przedsiębiorstw, studentów, naukowców, jak i zwykłych obywateli”, mówi Fabienne Giboudeaux, kierownik projektu Paryskiej inicjatywy Smart City. „Tak więc program Harvardu idealnie współgrał z naszym pragnieniem „współtworzenia” miasta z szerszym gronem ludzi. Nie chcemy już zostawiać planowania i rozwoju miasta tylko miejskim urzędnikom i biurokratom.”

„uczynienie Paryża” inteligentnym ” jest kluczową kwestią dla administracji burmistrza.”

rzeczywiście, jednym z najbardziej znaczących aspektów programu było to, że większość Studentów miała zaplecze naukowe, ze szkoleniem w biologii, ekologii i Informatyki. I z trzech wykładowców, tylko jeden miał formalne wykształcenie jako urbanista. Ale zamiast być sceptycznym wobec wkładu studentów w politykę miejską, urzędnicy miasta przyjęli tę nową perspektywę dyscyplinarną. „W programie podobało mi się to, że uczniowie nie byli typowymi koncentratorami planowania urbanistycznego i projektowania”, mówi Giboudeaux. „Nie byli przeszkoleni w architekturze, inżynierii lądowej i innych dyscyplinach technicznych. Studenci w programie miał szersze szkolenie naukowe, w naukach przyrodniczych. Przyniosło to innowacyjne podejście do kwestii miejskich. Na poziomie smart city staramy się wypracować zintegrowane podejście łączące różne rodzaje sieci, zastosowań i użytkowników miasta. Paralelizm z biologią był dla mnie niesamowicie stymulujący i intrygujący.”

Od początku swojej kadencji w kwietniu 2014 r.Burmistrz Anne Hidalgo położyła znaczny nacisk na wykorzystanie nowych technologii w celu ułatwienia szerszego zaangażowania społeczeństwa w podejmowanie decyzji w mieście. „Uczynienie Paryża” inteligentnym „jest kluczowym zagadnieniem dla administracji burmistrza”, wyjaśnia Renaud Paque, dyrektor ds. rozwoju w Atelier Parisien d 'urbanisme. „Teraz, po raz pierwszy, istnieje bezpośrednio powołany zespół inteligentnego miasta w ratuszu, który jest zintegrowany z zarządzaniem Paryżem w różnych kwestiach. Myślę, że to znaczące, że Zastępca Burmistrza ds. inteligentnych i zrównoważonych miast jest również zastępcą burmistrza ds. Urbanistyki. Tak więc nowa technologia to nie tylko kwestia rozwoju gospodarczego, ale także kluczowy element urbanistyki i życia obywatelskiego.”

mniej niż sześć miesięcy po swoim burmistrzu, Hidalgo rozpoczęła największy udział w budżecie partycypacyjnym w historii, przeznaczając 426 milionów euro (588 milionów dolarów), czyli 5% budżetu miasta, na realizację projektów wybranych w głosowaniu powszechnym w latach 2015-2020. Ankieta dała wszystkim mieszkańcom Paryża, bez względu na narodowość i wiek, możliwość wyboru między różnymi projektami, od finansowanych przez miasta przestrzeni inkubatorów dla start-upów, przez pop-upowe baseny, po transformację niedoeksploatowanych terenów publicznych na peryferiach miasta w przestrzenie kulturalne dla sztuki i muzyki. Nowa platforma zaangażowania obywatelskiego idee.paris.fr, uruchomiony w tym roku, dodatkowo konsoliduje rolę nowych technologii w procesie planowania. Strona jest zdominowana przez hasło „Madame la Maire, j’ ai une ideé „(„Madame Mayor, mam pomysł”) i składa się z czterech sekcji: „Współtworzmy Paryż”, „Twoje pomysły”, „projekty partycypacyjne w toku” i ” gdzie wziąć udział.”

opierając się na tym uzasadnieniu zainteresowania partycypacyjnym potencjałem nowych technologii w życiu miejskim, uczniowie opracowali szereg propozycji i przekazali swoje pomysły przy użyciu wielu nietradycyjnych metod, w tym filmu, animacji, muzyki i kolażu-a także bardziej konwencjonalnego dokumentu planistycznego z mapami, wykresami, renderingiem i zasięgiem społeczności. Pod koniec lata uczniowie zaprezentowali swoją pracę w Ratuszu, dzieląc się owocami swojej pracy z urzędnikami i mieszkańcami miasta.

paryscy planiści twierdzą, że uderzyła ich szerokość i innowacyjność w projektach studenckich. „Najciekawszym aspektem propozycji studentów było to, że mieli krótkie ramy czasowe, a wielu z nich nie było tak dobrze zaznajomionych z Paryżem”, mówi Paque. „W pracy pojawiła się więc świeża energia, która w bardzo zwięzły sposób poruszała krytyczne pytania dotyczące życia miejskiego. Często urbaniści są tak osadzeni w codziennym życiu miasta, że nie cofają się i nie patrzą na szerszy obraz. Trudno mieć taki dystans i obiektywizm, kiedy ciągle pracujesz w tym samym miejscu.”

urzędnicy miasta zauważyli, że nietypowe metodologie studentów niosły lekcje dla specjalistów od planowania, szczególnie w zakresie publicznego zasięgu. „Ten rozszerzony kontakt z młodymi studentami pomógł nam przemyśleć sposób, w jaki możemy prowadzić publiczne spotkania i prezentować nasze bieżące projekty”, mówi Giboudeaux. „Uderzyła mnie dynamika uczniów i wydawało mi się, że prezentują oni swoje prace w bardzo angażujący sposób. Pomagają w tym nowe technologie, a młodzi ludzie są oczywiście bardziej kompetentni w nowych technologiach niż my. Uważam, że komponent multimedialny programu, a zwłaszcza filmy, są doskonałe. To żartobliwe, a nawet nieco naiwne podejście powinno nas zainspirować do myślenia o naszych metodach prezentacji.”

studenci opracowali również nowe metodologie praktyki planowania, nie tylko procesu planowania. Jednym z pierwszych zadań programu była analiza dzielnicy Les Halles, obszaru w centrum Paryża, który obecnie przechodzi przebudowę. Uczniowie mieli za zadanie opracowanie innowacyjnej metodologii ilościowej do pomiaru skuteczności obszaru, analizując zmienne, takie jak ruch pieszych, toalety publiczne i dostęp do śmieci (dowiedz się więcej o tym zadaniu na stronie internetowej kursu tutaj).

„naprawdę uderzyło mnie podejście uczniów do Les Halles”, mówi Paque. „Spędziłem dużo czasu pracując nad planowaniem i przebudową obszaru i bardzo podobał mi się sposób, w jaki jeden z zespołów studenckich zdecydował się ocenić skuteczność obszaru poprzez spojrzenie na rozkład hałasu. To podejście dotyczyło takich zagadnień jak zanieczyszczenie hałasem, percepcja miejska i przestrzeń publiczna i sprawiło, że zacząłem myśleć o okolicy w nowy sposób. Podobało mi się, że uczniowie opracowywali nowe metody analityczne patrzenia na miasto.”

wraz z pojawieniem się programu w drugiej odsłonie przyszłego lata, Wydział już dyskutuje z urzędnikami miasta na temat tego, jak poprawić dzielenie się wiedzą i wymianę między studentami, planistami i mieszkańcami. Podczas gdy kurs podkreślał związek między zasadami biologicznymi a” inteligentnymi ” technologiami, jego podstawowe obawy dotyczące lokalnej demokracji, włączenia społecznego i zrównoważonego rozwoju środowiska są tak stare, jak sama dyscyplina planowania. Pierwszego dnia zajęć uczniowie poznali pracę legendarnej urbanistki Jane Jacobs i zapamiętali jej mantrę, że ” miasta mają zdolność do zapewnienia czegoś dla każdego, tylko dlatego, i tylko wtedy, gdy są tworzone przez wszystkich.”