naprawa pochwy parawaginalnej: wyniki roczne

cel: badanie to zostało przeprowadzone w celu określenia skuteczności i bezpieczeństwa podejścia pochwy do naprawy parawaginalnej objawowej wady parawaginalnej cystocele. Metody: badanie to jest obserwacyjną serią przypadków 100 kolejnych kobiet, od grudnia 1996 r.do sierpnia 2000 r., z objawową wadą paravaginal cystocele stopnia II do IV. Przedoperacyjne i pooperacyjne oceny miednicy wykonywano systemem Baden-Walker halfway. Ten sam chirurg wykonał wszystkie naprawy. Czternastu pacjentów poddano wcześniejszym naprawom przednim i wykonano 530 zabiegów jednocześnie. Podejście pochwy polegało na dokładnym wejściu z przestrzeni pęcherzowo-pochwowej pod dolnym ramusem łonowym do przestrzeni zaoczodołowej, szeroko odsłaniając obszar łuku ścięgnistego. Naprawę przeprowadzono obustronnie u 95 pacjentów i jednostronnie u 5. Od 1 do 6 szwów Gore-tex CV-0 (W. L. Gore and Associates, Inc, Elkton, Md) zostały umieszczone szeroko wokół łuku ścięgnistego po obu stronach i przymocowane do odpowiednich miejsc na powięzi pęcherza moczowego i przednich ścianach pochwy. Wiązanie tych szwów skutkowało dramatycznym uniesieniem bocznych Superior sulci. Pacjenci byli obserwowani przez okres od 1 do 36 miesięcy, średnio 10,6 miesiąca. Kryteria obiektywnego wyleczenia zostały zdefiniowane jako boczne bruzdy przednich ścian pochwy w stopniu 0 i mocno przylegające do bocznych ścian miednicy. Wyniki: Spośród 100 pacjentów, 34 miało stopień II, 54 III, a 12 IV. Pacjenci byli obserwowani pooperacyjnie przez okres od 1 do 36 miesięcy: 84 przez ponad 6 tygodni i 55 przez 1 rok lub dłużej. Nasz obiektywny wskaźnik wyleczenia wynosił 98%. U dwóch pacjentów bezobjawowych stwierdzono jednostronną cystocele parawaginalną stopnia I lub obustronną wadę parawaginalną stopnia II. Nawracające cystocele linii środkowej wystąpiły u 22 pacjentów między 3 A 11 miesiącem po operacji. U dwudziestu jeden pacjentów nie wystąpiły objawy, a u jednego objawy. U dwudziestu jeden pacjentów stwierdzono cystocele I-II stopnia, a u jednego cystocele III stopnia. Wystąpiły 3 poważne śródoperacyjne powikłania krwotoczne; jedna z operacji została przekształcona w kolporrhapię przednią. Było w sumie 21 poważnych i 14 drobnych powikłań szpitalnych. 25 kolejnych powikłań obejmowało różne objawy ze strony układu moczowego u 14 pacjentów, długotrwałą neuropatię kończyn dolnych u 2, krwawą wydzielinę ze szwów dopochwowych U 3, brak czucia koitalnego U 1 i nawracające wypadanie narządów miednicy u 5, z których wszystkie obejmowały enterocele III stopnia w okresie od 3 do 25 miesięcy. Wnioski: Podejście pochwy do korekcji cystocele wady paravaginal jest bardzo skuteczne w naszej populacji średnio 11 miesięcy po operacji. Częste powikłania występują, ale są w dużej mierze do opanowania. (Am J Obstet Gynecol 2001;185: 1360-7.)