ROUNDTABLE: is een gebrek aan pariteit in de sport dodelijk voor het Product?

te Midden van de Strijders vegen hun weg naar de Finale en de Cavs domineert het Oosten, mensen uitschelden van de schijnbare gebrek aan concurrentie in de professionele sport. Is dit echter per se een slechte zaak?

Nathan Graber-Lipperman: Het is klote om te kijken naar teams als de Toronto Raptors of Green Bay Packers hebben een fenomenaal seizoen, alleen om te rennen in een stenen muur en vallen plat diep in de Play-offs. Ik snap het. Niemand wil naar lelijke blow-outs kijken.

maar superteams zijn een noodzaak in de sport. Het Europese voetbal is misschien niet mijn sterkste punt, maar zelfs de toevallige waarnemer kan het oligopolie van dominantie in de pikorde waarderen. Er kan een lichte splinter van pariteit in de Premier League, hoewel La Liga is het verste ding van competitieve. Toch gaan jonge sterren de hele tijd naar de rijkste clubs zoals Manchester United en Real Madrid als een vorm van natuurlijke progressie en stroom van talent. Daarom hebben die teams de grootste fanbases.Als we onze blik richten op NCAA Men ’s Basketball, controleren programma’ s zoals UNC, Duke, Kansas en Kentucky het wervingsproces, waardoor de top zaadjes jaar in en jaar uit worden gecontroleerd. Echter, al dat gegarandeerde succes in het reguliere seizoen maakt het des te meer de moeite waard om te zien David Top Goliath come March Madness.En Sure, Popovich, LeBron, Brady en Belichick hebben een hoek op hun respectieve markten. Maar, naar mijn mening, dat maakt het alleen maar duidelijker dat we moeten verafgoden en aanbidden grootheid terwijl we kunnen, omdat het zeker niet komt rond elk jaar.Kory Powell: te midden van de goederentrein die LeBron James is die door de Eastern Conference ploegt op weg naar de NBA Finals, is de vraag gerezen of deze blow-outs slecht zijn voor de NBA. Toen Nate ons vroeg of het gebrek aan pariteit in de sport het product kan doden, had ik een onmiddellijke reactie: Nee.

Ten eerste geloof ik niet eens dat er op dit moment een enorm gebrek aan pariteit is in de associatie. De hoeveelheid talent die momenteel in de competitie zit is niet meer gezien sinds de jaren 90 met Jordan. Is er nu een grote kloof tussen kanshebbers en het opbouwen van teams? Ervoor. Maar, met deze instroom van talent, zijn er veel grote spelers in de competitie en teams op de stijging. Er is niet echt iemand die LeBron kan stoppen, maar dat is meer het feit dat hij de beste speler in de wereld dan een gebrek aan talent in de competitie.

als je kijkt naar andere sporten in het land, zoals voetbal en vrouwenbasketbal, denk ik niet dat pariteit een slechte zaak is. Is excellence kijken echt zo verschrikkelijk voor ons fans? Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik hou ervan om te zien hoe Tom Brady of Aaron Rodgers een verdediging uitdelen, of de UConn vrouwen die verstikkende verdediging spelen en perfecte basketbal spelen. Het kijken naar grootsheid is iets dat we niet als vanzelfsprekend moeten beschouwen.

daarom doodt het product niet. Persoonlijk Weet ik niet hoe het hebben van geweldige spelers en teams slecht is voor een bepaalde competitie. Kijk naar de 2005 NBA Finals bijvoorbeeld. Op papier zie je een zeven spelreeks tussen de Spurs en zuigers. Maar als je er meer naar kijkt, zie je dat slechts twee wedstrijden werden besloten door minder dan 10 punten en dat vier van de wedstrijden werden besloten door 15 of meer. Dat is geen grootheid. Dat is niet goed voor de league. Wat goed is voor elke respectievelijke sport is de dreigende Cavs-Warriors trilogie, Tom Brady het maken van nog een run naar de AFC Championship Game, en de Cubs en Yankees met succesvolle seizoenen.

Thomas Zinzarella: Ik geloof dat een gebrek aan pariteit een competitie kan schaden, alleen vanwege het feit dat het publiek interesse heeft. Bijvoorbeeld, de Celtics werden opgeblazen door de Cavs in Game 2 van de Eastern Conference Finals.

Het is gewoon niet leuk voor mij of anderen om naar te kijken. Ik wil dat teams elkaar tot aan de finish pakken en daarom is NCAA March Madness een van de grootste sportevenementen. Het zien van onverwachte kampioenschappen triomfen van teams zoals de Predators dit jaar en de Cubs vorig jaar maakt mensen afstemmen op omdat momenten die spannend zijn zalig zeldzaam zijn, waardoor ze des te meer kostbaar voor een fervent sportfan zoals ik.

De voordelen van een “dream team”is dat je legendarische gevechten voor de eeuwen, zoals de epische Cavs-Warriors bout van slechts een seizoen geleden. In mijn gedachten, hoewel, het hebben van een bijna gelijk speelveld maakt het spel spannend op een heel ander niveau.

Gaganjot Bedi: pariteit is geen probleem voor de meeste moderne sporten.

de NFL beschikt over top-zware teams, maar de single-game eliminatie systeem houdt genoeg intriges en spanning dat de sport is niet te voorspelbaar.

de MLB is dezelfde manier, en de NHL had net een 8e seed Predators team claimde de Stanley Cup.

de NBA bevindt zich echter volledig in een andere stratosfeer als het gaat om pariteit. De afgelopen drie jaar hadden we kunnen voorspellen wie er uit elke conferentie zou komen voor de Play-offs en we hadden gelijk. De afgelopen zeven jaar hadden we kunnen voorspellen wie uit het Oosten zou komen en we hadden helemaal gelijk. Dat kwam omdat het Oosten één team had (Heat, Cavs) met veel meer talent dan de rest. Dit was een bijproduct van vele factoren; LeBron ‘ s grootheid, meerdere All-Stars ondersteunen hem, en slecht beheer door de rest van de Eastern Conference.

Niettemin heeft het concurrerende Westen de zaken interessant gehouden. De Lakers en Spurs streden het uit voor suprematie van de conferentie voor het grootste deel van de 2000 ‘ s; de 2010 ‘ s featured The Mavericks en The Thunder maken gastoptredens voordat de Warriors nam de controle van de reigns. Maar zelfs toen gaven de krijgers ons een glimp van kwetsbaarheid. Ze vielen met 2-1 naar de Grizzlies, en hadden zeven wedstrijden nodig om de donder te verslaan. Deze illusie van kwetsbaarheid is precies wat de Pacers en Knicks deden met Michael Jordan ‘ s Bulls, wat dat tijdperk concurrerend maakte. En zelfs als hetzelfde team uit het Oosten bleef komen, was het Westen nog steeds interessant.

Het is nu een heel ander verhaal. Op 4 juli 2016 sloot een voormalig MVP zich aan bij de back-to-back finales in het Westen. Dit vernietigde niet alleen een van de Warriors’ enige bron van concurrentie (Thunder), maar plaatste ze ook in hetzelfde universum als de 2011-14 Miami Heat en de huidige Cavs, een team zo veel beter dan de rest van de conferentie dat het niet eens de moeite waard kijken. Voor het eerst hebben we twee teams die met kop en schouders boven de rest staan, en daarom krijgen we dit jaar iets wat nog nooit eerder is gebeurd: dezelfde twee teams in de finale drie jaar op rij.

een competitieve NBA Finale is wat de NBA nodig heeft om interesse in de sport te houden, want als de Warriors gaan 16-0 of 16-1, dan zal de casual fan geen reden hebben om te kijken. Het ergste van alles, dit Warriors team is jong en opgesloten voor de lange termijn. Tenzij er iets onverwachts gebeurt, zullen de Dubs’ Death line-up voor een lange tijd samen zijn. Ze domineerden de competitie in dit jaar; stel je eens voor wat ze zullen doen in de volgende jaren, wanneer de chemie verbetert en ze krijgen meer salaris cap uitzonderingen toe te voegen aan hun bank. Ze zullen dominantie tonen als geen ander, en het zal niet leuk zijn om naar te kijken.

nou, tenzij je grootheid waardeert.

Jonathan Peikes: pariteit in de sport is niet zo belangrijk. Zolang er een meeslepende verhaallijn is, zullen fanatiekelingen aan hun tv ‘ s vastgelijmd worden.

deze verhaallijn wordt meestal ingekapseld door een bloed-rivaliteit, een ongelooflijk underdog verhaal, of een once-in-a-generation speler die probeert zijn of haar erfenis af te dwingen. Er zijn veel voorbeelden van de rivaliteit verhaallijn in de sport, van Celtics-Lakers tot Cavs-Warriors; Canadiens-Bruins tot Rangers-Flyers; Red Sox-Yankees tot Blue Jays-Rangers; Packers-Bears tot Steelers-Ravens. De rivaliteit verhaallijn gaat vrienden kiezen partij en debatteren welk team is beter.

een voorbeeld van de tweede intrigerende plot, een underdog verhaal, kan worden gezien in de NHL Play-offs van dit jaar. Het slechtste team op weg naar de Play-offs waren de Nashville Predators. Na het vegen van de top-seeded Blackhawks en upending de Blues en Ducks, de roofdieren vinden zichzelf zitten mooi in de Stanley Cup finale. Zelfs als ik niet de grootste ijshockeyfans ben, zal ik zeker de tube aanzetten om de Preds aan te zetten om hun wonderbaarlijke run als kampioenen af te maken. Enkele van de meest legendarische voorbeelden van underdog verhalen zijn Kemba ’s (2011) en Shabazz’ s (2014) respectievelijke runs met het UConn mannen basketbalteam, Leicester City ‘ s upset of the century, en de goed gedocumenteerde Miracle on Ice.De once-in-a-generation speler is wat mensen enthousiast maakt voor Cavs-Warriors deel III. deze waarschijnlijke finale uitkomst heeft vier zeldzame talenten, als Lebron James, Kyrie Irving, Stephen Curry, en Kevin Durant zoeken naar cement hun plaatsen in de NBA geschiedenis. Net als Peyton Manning en Tom Brady, zal ik altijd geboeid zijn als de koning en Steph ten strijde trekken.Noah Sobel-Pressman: I love basketball. Het is misschien mijn favoriete sport om te spelen. Er is geen ander gevoel als het horen van de swish van de bal gaan door het net. Ik, echter, haat het kijken naar professioneel basketbal, in het bijzonder de NBA. Waarom? Omdat er geen pariteit is, en ze spelen geen verdediging of team basketbal. De NBA is alles over het genereren van clickbait hoogtepunten voor Stephen A. Smith, Colin Cowherd, en andere talking heads aan drone op en op over.

ondanks dat, ik geniet van het kijken naar college basketbal omdat ze spelen verdediging, en de meest getalenteerde team wint niet altijd. Met de spelers Kentucky, Duke, en UNC krijgen elk jaar, zou men verwachten dat ze om te winnen de hele tijd. Maar, dat gebeurt niet omdat die teams missen de veteraan leiderschap opgebouwd door andere programma ‘ s. Ze kunnen de NCAA toernooi elk jaar te bereiken, maar dat helpt hen niet om een kampioenschap te krijgen. Ook, sterke defensieve teams kunnen Beste uitstekende aanvallende teams op de universiteit. Als ze geen verdediging spelen, a la de NBA, kun je niet winnen op basis van je verdediging.

wilt u een mop horen? De NBA salarislimiet. In sporten zoals honkbal, voetbal (MLS), en voetbal, het salaris cap helpt bij het creëren van ten minste het begrip van pariteit. Maar in de NBA, de salarislimiet doet dat helemaal niet. Terwijl de Golden State Warriors vier spelers kunnen ondertekenen om grote contracten, teams zoals de Knicks worstelen om vast te houden aan een. Is dat pariteit? Geen.

helaas zal er geen verandering komen. Daar zijn de kijkcijfers te hoog voor. Maar, het betekent nog steeds niet dat ze een goed product te produceren. Er is een verschil tussen een goed product en een vermakelijk product. Adam Sandler is vermakelijk, maar vind je Jack en Jill een goede film? Geen.

zoals ik hierboven al zei, hebben de meeste andere sporten een bepaalde vorm van pariteit. Maar, in de NBA, het is niet-bestaand. Voor mij kijk ik niet naar de NBA omdat ik weet dat het de Cavs-Warriors zullen zijn in de finale. Dus ja, ik geloof dat een gebrek aan pariteit in de sport doodt het product, maar blijkt uit de torenhoge ratings, velen niet schelen.

Andrew Kahn: ik geloof niet dat een gebrek aan pariteit het product doodt.

er zijn geen andere teams die we meer willen zien in de finale dan de Warriors en Cavs, maar we zouden nog steeds kijken, zelfs als de twee zwaargewichten het niet zouden halen. In termen van andere sporten zal pariteit altijd bestaan. In de NFL, de term “een bepaalde zondag” komt in gedachten omdat er een miljoen verschillende redenen waarom het betere team een off game kan hebben. In honkbal kan een speler nooit zo veel impact hebben als in basketbal, waarbij teams moeten vertrouwen op een pitching staff of een line-up om te slagen, niet de een of de ander.Het was leuk om de Predators, het achtste zaadje van de NHL ‘ s Western Conference, te zien vechten naar de Stanley Cup finale, maar ik zou het niet erg vinden om de top geplaatste Blackhawks en Capitals te zien vechten om de chip. Over het algemeen zeggen we dat we niet willen dezelfde teams jaar na jaar, maar als dat gebeurt zal niet echt maken ons interesse verliezen.