Optografie: de macabere 19e-eeuwse wetenschap

de 19e eeuw was een van de interessantste periodes van de hedendaagse geschiedenis. Sociale bewegingen, industrialisatie, toegenomen schoolbezoek en wetenschappelijke vooruitgang leidden tot vele innovaties en veranderingen. Diezelfde combinatie gaf aanleiding tot tal van vreemde overtuigingen en wetenschappelijke experimenten, waaronder optografie.The people of the time had een enthousiaste interesse in the afterlife, Sherlock Holmes romans en Jack the Ripper, een van de meest beruchte seriemoordenaars aller tijden. Het is dus niet verwonderlijk dat deze periode onconventionele forensische methoden voortbracht. Een van de beroemdste en meest controversiële was het proberen om gruwelijke misdaden op de meest “moderne” manier op te lossen: door het ophalen van de laatste beelden uit het netvlies van het oog van het slachtoffer voordat ze stierven.

hoewel dit idee nu misschien behoorlijk absurd is, houd er rekening mee dat, aan het einde van de jaren 1800, de maatschappij de fotografie vereerde. Mensen beschouwden het als exotisch, mysterieus en zelfs magisch. In die context is het niet verwonderlijk dat enkele enthousiaste specialisten besloten om een op fotografie gebaseerde wetenschap te creëren.

Wat is optografie?

het woord optografie komt van twee Griekse termen: opto (zicht) en grapho (schrift). Academici aan de Universiteit van Heidelberg in het zuidwesten van Duitsland waren de eerste om de term te gebruiken in 1877.Een hoogleraar fysiologie genaamd Wilhelm Friedrich Kühne was de eerste die de term gebruikte. Een originele theorie van zijn collega, Franz Christian Boll, leidde tot zijn interesse in het onderwerp. De fysioloog betoogde dat er een pigment in het netvlies dat vervaagde in de zon en verscheen in het donker.Deze ontdekking opende de deur voor een nieuwe wereld van hypothesen en theorieën die een revolutie in de forensische wetenschap beloofden. Kühne was er zeker van dat optografie zou helpen om de identiteit van elke moordenaar te onthullen door simpelweg het netvlies van het slachtoffer te analyseren. Het laatste beeld op het netvlies zou de aanwijzingen geven die de onderzoekers nodig hebben om de crimineel te vinden. Het enige wat ze moesten doen was het netvlies extraheren en het laatste beeld bewaren in de juiste chemicaliën.Frater Christopher Schiener was de eerste persoon die meer dan honderd jaar eerder een optogram analyseerde (de naam die de beoefenaars aan de beelden gaven). De monnik ontleedde een kikker toen hij het laatste beeld ontdekte voordat het stierf “opgenomen” op het netvlies van de kikker. Deze ontdekking had een diepgaande impact op de monnik en vormde de basis voor deze controversiële praktijk.De wreedheid van innovatie

hoewel Kühne ‘ s intenties misschien goed waren, waren zijn methoden dat niet. hij gebruikte enkele moreel twijfelachtige, wrede en eerder macabere technieken voor zijn onderzoek. Kühne leek geen moeite te hebben met zijn werk. Immers, optografie ging de wereld veranderen!Kühne gebruikte kleine kikkers en konijnen voor zijn experimenten. Hij dwong ze lange tijd naar extreem heldere lichten te kijken en onthoofdde ze vervolgens.

snel verwijderde hij hun ogen en plaatste ze in een donkere, gesloten kamer. Daar sneed hij hun netvlies eruit en fixeerde het beroemde pigment in een chemische oplossing om het te behouden.

“wetenschap Lost nooit een probleem op zonder er tien te creëren.”

-George Bernard Shaw-

deze wreedheden zouden niet zo gewoon zijn geweest als de experimenten niet meer of minder succesvol waren geweest. Kühne voerde zijn beroemdste experiment uit op een konijn. Vermoedelijk was hij in staat om perfect het laatste beeld van het dier van een raam vast te leggen.Kühne doodde talloze dieren voor zijn optografische experimenten. Vandaag zouden mensen zich snel uitspreken tegen deze acties. In die tijd waren er echter zoveel belangrijke innovaties in de geneeskunde en de biologie dat weinig mensen dachten aan dierenmishandeling of lijden.

menselijke proefpersonen

in 1880 kon Kühne zijn grootste wens vervullen. Beulen in een lokale gevangenis onthoofden een gevangene beschuldigd van het doden van een hele familie. Hierdoor kon Kühne voor het eerst experimenteren met menselijke netvliezen.Kühne voerde aan dat het resultaat van de pigmentanalyse een afbeelding van het guillotineblad aan het licht bracht. Sommige van zijn tijdgenoten verwierpen zijn bewering. Ze suggereerden dat het een ander beeld zou kunnen zijn. Aan het einde van de dag, echter, zijn oorspronkelijke idee won.Een jaar later publiceerde Kühne het boek Observations for Anatomy and Physiology of the Retina. Daarin betoogde hij dat zijn experimenten succesvol waren. Helaas voor Kühne, is er geen wetenschappelijk bewijs om zijn beweringen te staven.

de evolutie van de optografie

uiteindelijk leidde het gebrek aan ondersteunend bewijs ertoe dat forensische wetenschappers en de politie stopten met het gebruik van optografie om misdaden op te lossen. Dat weerhield de theorie er echter niet van om een stedelijke legende te worden die jarenlang de collectieve verbeelding veroverde.

de mythe van de optografie heeft talloze boeken, films en TV-programma ‘ s geïnspireerd. Beroemde schrijvers zoals Rudyard Kipling en Jules Verne verwerkt deze ideeën in hun verhalen, evenals een aantal beroemde tv-programma ‘ s zoals Dr.Who.

de mens is gefascineerd door het macabere en kan niet weerstaan aan zijn schuldig genot. We zijn echter verantwoordelijk voor het gebruik van onze capaciteiten op een verstandige en beschaafde manier. De toekomstige verantwoordelijkheid voor wetenschappelijke bevindingen ligt immers in onze handen. De wetenschap herbergt nog steeds veel geheimen en de mens zal nergens voor terugdeinzen om ze te ontdekken.