MedievalChurch.org.uk: Paulicians
Synopsis
PAULICI, een dualistische sekte van theorien, wiens naam is afgeleid van hun respect voor de apostel Paulus, eerder dan van hun derde leider, de Armeense Paulus, zoals Photius en Petrus Siculus bevestigen.
geschiedenis. – De stichter van de sekte was een zekere Constantijn, die afkomstig was van Mananalis, een dualistische gemeenschap die in Samosata leeft. Hij bestudeerde de Evangeliën en brieven, combineerde dualistische enchristelijke doctrines en, op basis van de eerste, verzette hij zich krachtig tegen hetformalisme van de kerk. Omdat hij zichzelf geroepen acht om de purechristendom van Paulus te herstellen, nam hij de naam Silvanus aan, een van Paulus ‘ principes, en stichtte rond het jaar 660 zijn eerste congregatie in Kibossa inarmenia. Zevenentwintig jaar later werd hij op bevel van de keizer gestenigd. Simeon, de hofambtenaar die het bevel uitvoerde, werd zelf geconverteerd en, de naam Titus aannemende,werd Constantijn ‘ s opvolger, maar werd in 690 verbrand (de straf die op de manichaeërs werd uitgesproken). De aanhangers van de sekte vluchtten, met de Armeense Paulus aan hun hoofd, naar Episparis. Hij stierf in 715 en liet twee zonen na, Gegnaesius (die hij tot zijn opvolger had benoemd) en Theodoros. Deze laatste gaf uit dat hij de Heilige Geest had ontvangen, en kwam in opstand tegen Gegnaesius, maar mislukte.Gegnaesius werd naar Constantinopel gebracht, verscheen voor Leo de Isauriër, werd onschuldig verklaard aan ketterij, keerde terug naar Episparis, maar uit vrees voor gevaar ging hij met zijn aanhangers van Mananalis. Zijn dood (in 745) was de aanleiding van adivision in de sekte; Zacharias en Jozef waren de leiders van de twee partijen. Deze laatste had de grotere aanhang en werd opgevolgd door Baanies, 775.De sekte groeide ondanks vervolging en kreeg toevoegingen van de tegenstanders van beeldverering. Baanes, een immoreel man, werd verdrongen door Sergius, 801, die vierendertig jaar zeer actief was, en in het aantal thesverhalen werd opgenomen. Zijn activiteit was de aanleiding van hernieuwde vervolgingen van de kant van Leo de Armeniër. Gedwongen te vluchten vestigden Sergius en zijn volgelingen zich in Argaum, in dat deel van Armenië dat onder de controle van de Saracenen stond. Bij het overlijden van Sergius werd de controle over de sekte verdeeld tussen verschillende leiders.De keizerin, Theodora, stelde een nieuwe vervolging in, waarbij honderdduizend Pauliërs in Grieks Armenië het leven zouden hebben verloren. UnderKarbeas, die met het overblijfsel van de sekte vluchtte, werden twee steden,Amara en Tefrica, gebouwd. Zijn opvolger, Chrysocheres, verwoestte vele steden; in 867 reisde hij door tot Efeze en nam vele priesters gevangen. In 868 stuurde de keizer, Basilius, Petrus Siculus om hun ruil te regelen. hissojourn van negen maanden onder de Paulici gaf hem een kans om veel feiten te verzamelen, die hij bewaard in zijn …”History of the empty and vain heresyof the Manichæans, other called Paulicians”). De voorstellen van Peace werden niet aanvaard, de oorlog werd hernieuwd, en Chrysocheres gedood. De macht van de Paulus was gebroken. In 970 verplaatste keizer Johannes Tzimisces een aantal van hen naar Philippopolis in Thracië, en als beloning voor hun belofte om de Scythen terug te houden,verleende hij hen godsdienstvrijheid. Dit was het begin van een heropleving van de sekte; maar het was trouw aan het rijk. Verschillende huizen gingen in het leger van Alexius Comnenus tegen de Normandiër, RobertGuiscard; maar door de keizer in de steek te laten, werden velen van hen (1085) in de gevangenis gegooid. Er werden opnieuw inspanningen geleverd voor hun bekering, en voor de bekeerlingen werd de nieuwe stad Alexiopolis gebouwd, tegenover Philippopolis. Toen de kruisvaarders Constantinopel (1204) innamen, vonden ze enkele Pauliërs, die de historicus Gottfried van Villehardouin callspopelicanen noemde. Volgens een Griekse schrijver, Constantine… aanhangers van de oude sekte woonden in Philippopolis in het begin van deze eeuw.
Doctrines.- Er is weinig bekend over de geschriften van de Paulus, want wij zijn voor informatie beperkt tot de verslagen van tegenstanders en enkele fragmenten van Sergius’ brieven die zij bewaard hebben.Hun systeem was dualistisch. Er zijn twee principes, twee koninkrijken. De kwade geest is de auteur van, en heer van, de huidige, zichtbare wereld; de goede geest, van de toekomstige wereld. Van hun opvattingen over de schepping van de mens, littleis bekend, maar wat is vervat in de dubbelzinnige woorden van Sergius… Deze passage lijkt te leren dat Adam ‘ s zonde van ongehoorzaamheid een zegen was indisguise, en dat een grotere zonde dan de zijne de zonde tegen de kerk is… De apuliërs aanvaardden de vier evangeliën, veertien brieven van Paulus, de drie brieven van Johannes, Jakobus, Judas, en een brief aan de Laodiceërs, die zij verondersteld te hebben. Het Oude Testament verwierpen ze. Ze verwierpen de titel van… en hij weigerde Maria te aanbidden. Christus kwam van de hemel af om de mensen te bevrijden van het lichaam en van de wereld, die kwaad zijn. Zij zagen het kruis als heidens. De buitentoediening van de sacramenten van het avondmaal en de doop, weren zij verworpen. Christus zelf is onze doop. Hun plaatsen van aanbidding de zogenaamde “plaatsen van gebed”… Hoewel ze asceten waren, maakten ze geen onderscheid infoods, en beoefenden het huwelijk.
de Paulici waren geen tak van de Manichæans, asPhotius, Petrus Siculus, en veel moderne auteurs hebben dit bewaard. Beiden waren dualisten.maar de eerste schreef de schepping van de wereld toe aan de boze God; Manes, aan de goede God; en de eerste hield de Schriften in hogere eer. Ze bekenden zelfs manen, hem te vergelijken met Boeddha. Gieseler en Neander, met meerprobability, ontlenen de sekte uit de gnostische Marcionieten, Muratori, Mosheim, Gibbon, en anderen beschouwen de Paulici als de voorlopers van de Cathari; maar de verschillen tussen hen inorganisatie, ascetische praktijken, enz. verbied deze mening.
Herzog, “Paulicians,” PhilipSchaff, ed., A Religious Encyclopedia or Dictionary of Biblical, Historical, Doctrinal, and Practical Theology, 3rd edn, Vol. 2. Toronto, New York & London: Funk & Wagnalls Company, 1894. blz. 1776-1777.
secundaire bronnen
 |
John T. Christian,” The Paulician Churches, ” Review & Expositor 7.3 (juli 1910): 414-433. pdf |
 |
Nina G. Garsoian, The Paulician Heresy. Een studie naar de oorsprong en ontwikkeling van hetpaulicianisme in Armenië en de oostelijke provincies van het Byzantijnse Rijk.Publicaties in het Nabije en Midden-Oosten Studies. Columbia University, Serie A 6.Den Haag: Mouton, 1967. blz. 296. |
 |
Hoffmann, R Joseph, “The Paulician heresy: a revalual,” Patristic and Byzantine Review 2.2-3 (1983): 251-263. |
Verwante Onderwerpen
 |
|
 |
|
 |
Heresies | Alogi | Apollinarianism | Arianism | Docetism | Donatism | Gnosticism | Manicheaism | Marcion | Monarchianism | Montanism | Nestorianism | Pelagianism |
Write a Reply or Comment